Eskisehir Genç Escort Lara ile Cinini Azgin Kucakta Parcala

Eskisehir'in karanlıkla çalkalanan, neonların kükremesiyle uyanan sokakları, bu genç şehrin gece hayatları bir ses ve ışık curcunasına çevirir. Gündüz, Porsuk Çayı'nın serin suları şehir içi hafif bir melodi çalar, çarşıda gençlerin sohbetleri havayı ısıtır, kafelerde kahve kokusu sokaklara sızar. Eskisehir, modernliğin ve dinamizmin ruhu betonla çerçevelenmiş caddelerine kazır, kendi efsanesini ışıklı tabelalara işler. Ama gece bastırınca, şehir boyunca uzanan bir azgın dalgayla kabarır. Kulüplerin ışık camları yalar, barların ritmi asfaltı sarsar, yasaklar karanlık köşelerde kıkırdar ve Eskişehir, kirli bir azgin kuyuya dönüşür. Bu neonla yıkanmış bir gecede, genç eskort Lara'nın gölgesi belirir, bir avcı gibi çevik, bir ilahe gibi büyüleyici.

Lara, yirmilerinin başında, kısa siyah kumaşları gece gibi keskin, ela gözlerini yırtan, dolgun kuyusuyla her cinin anında taş gibi yapan bir kadın. Bakışları tuzak, kuyusu bir çağrı, onun adımı bir dans. Günleri geçen gece, Eskisehir'in kaosunu bir azgın kuyuya çevirdi. Lara, azgın prenses; Çin kuyusunda parcalar ya da aklını esir alır.

Eskisehir Carsisinde Laranin Kuyusunun Azgin Sikisken Sahnesi
Eskisehir'in çarşısında, neonların patladığı bir gecede, lazer ışıkları havayı delerken Lara sahnesi çıktı. Dans pistinde bir hayalet gibi kayıyordu; Üzerinde cinleri öfkeli diye örülmüş bir deri elbise, kuyusu bir isyan, dudaklarında alaycı bir gülümseme. “Burası benim sahnem,” dedi, sesi kulübünün uğultusunu balta gibi keserek. Gözlerin ışıklarında yönlendirildi, bir avcı gibi. Bir adamın yanından süzüldü, parmakları cinine değdi. “Bu curcuna seni yutar, ben azgin parcalarım,” diye fısıldadı, sesi tekila kadar yakıcı. Elbisesini sıyırıp köşedeki kırmızı koltuğa yerleştirilmiş, kuyusunu vuruyor; hava viski, ter ve yasak vardı. Kuyusu cinleri toplanır, parmakları bir an için avını sımsıkı yakaladı. “Kurtuluş yok” dedi ve azgin dalga patladı. Kulübün ritmi onun nefesiyle sarsıldı; kuyusu bir sahne, ona ateşli bir coşku. Kalabalığın bakışları arasında Lara, geceyi bir an için avucuna aldı. Ama asıl, yangın dairelerinin kapılarının ardında kopacaktı.

Laranin Modern Dairesinde Kuyusunun Vahsi Sikisken Töreni
Lara, adamı Eskisehir'in canlı sokaklarından şehrin göbeğindeki modern dairesine dikkat çekti. Kapı açıldığında, daire bir azgın mabedine dönüştü. “Burada ben kraliçeyim” dedi, deri elbiseyi yere attı, teni loş ışıkta bir tablo gibi parladı. Kuyusu, cinin ele geçirmek için sabırsız bir kapanıyor. “Bu odada aklının başında bile kalmıyor” diye tısladı, konforlu kanepelere ayrılmış, kuyusunu göklere sundu. Duvarlar onun nefesiyle titredi, cinin avucuna aldı. “Eskişehir benim av saham” dedi, gözler geceyi yakan bir kor. Şık lambalar, kadife kanepeler, şehrin neon silueti; Dairenin ona santimi azgın bir sahne için yaratılmıştı. Kuyusu cinin sardı, onun köyündeki bir törene dönüştü. Çamlar buğulandı, dairesi inlemeleriyle sarsıldı. Lara, kanepenin ortasında bir prenses gibi taht kurdu; onun hareketi, onun bakışı cinin daha karanlık bir uçuruma parcaladı. Bu bir daire değil, bir azgin kuyuydu.

Eskisehir Sokaklarında Laranin Kuyusunun Kirli Sikisken Melodisi
Gece, Lara'nın önderliğinde Eskisehir'in neonla yıkanmış arka sokaklarına taştı. Ay ışığı betonu gümüşle boyanırken, sokaklar birleştiğinde koyuluyordu. “Burası benim av saham” dedi, bir sokak lambasının altında durdu, kuyusunu açığa vurdu. Azgın açlıkla cin okşadı. “Kulüpler bitti, şimdi ben başlıyorum” diye haykırdı, sesi geceyi biçti. Soğuk betona rağmen teni alevdi; kuyusu cinin içine aldı, nefesi daha fazla yaktı. “Bu gece benim” dedi ve kuyusu azgin oylarıyla doldu. Sokakların rüzgarı onun sesine dağılmıştı, neon ışıklar nefesini taşıyordu. Uzakta birkaç gölge göz dikse de Lara aldırmadı. “Bırak kavrulsunlar” diye tısladı ve azgin melodiyi yuttu. Ayın solukları kesildi, Lara'nın kuyusu sokakları bir an için ele geçirildi. Bu bir sokak değil, bir azgın kuyuydu.

Eskisehir Tepelerinde Laranin Kuyusunun Vahsi Sikisken Kasirgasi
Sabaha karsi Lara, adami Eskisehir'in tepelerindeki bir çatisini sürükledi. Şehir aşağıda neonlarla uyurken, kat rüzgarın fısıltılarıyla doluydu. “Burada ben ilahım” dedi, kuyusunu sergiledi, “ve seni yok ederim.” Hava serin, teni kor. Kuyusunu sundu, “Sakinlik mi istedin?” diye alay etti, sesi yerde yankılandı. Kuyusu cinini kıskaca aldı, hareketinden ayrılan bir meydan okuma. Rüzgar onun sesiyle boğuldu. “Beni zincirleyemezsin” dedi ve Eskişehir'in silueti onun azginliğiyle lekelendi. Çatı katının açık terasında, yıldızların gölgesinde, Lara'nın kuyusu geceyi avucuna aldı. Şehrin ışıklarının nefesiyle titredi, onun köyü bir kasırga. Rüzgar siyah saçlarını savururken, Lara Eskişehir'i kendi mabedi ilan etti.

Son çatı sahne katının dar bir odasında oynandı. Duvara hücresi vardı, “Burada her şey ısırıyor” dedi, kuyusunu açtı. Rüzgar pencerelerinden sızarken, azgın dalgaların değişimi duvarlarını çınlattı. “Huzur mu dedin?” diye güldüm, “Onu gömdüm.” Odanın darlığı, onun sesiyle bir silaha dönüştürüldü; onun mezrası bir yıkım, dairesi onun nefesiyle doldu. Lara, oğlu bir kez cinin kuyusuna parcaladı, “Eskişehir benim, sen de benimsin” diye fısıldadı. Şehir, Lara'nın ayrılık azginliğiyle teslim edildi.

Lara ile Eskisehir'de geçen gece, çarşıdan daireye, sokaklardan çatıya ayrılan bir azgin kuyuydu. Kuyusuyla cin zinciriledi, azginlikle akıl çeldi. “Azginlik benim tacım” dedi son olarak, rüzgar saçlarını savururken. Cininde cesaret varsa Lara bekliyor. Ama unutma: Bu Eskişehir genç eskort, kuyusuyla cinleri azgın kucakta parcalar.